Rozporządzeniem Urzędu Powiatowego w Preszowie historyczne centrum Sabinova zostało uznane za obszar zabytkowy, tzw. rezerwat zabytków. Zachowały się tu części baszt i fragment murów miejskich, a także budynek liceum ewangelickiego, a później gimnazjum pijarskiego stojący pośrodku placu (Námestie slobody). Również trzydzieści kamienic otaczających rzeczony plac weszło w skład rezerwatu zabytków. Do najważniejszych zabytków Sabinowa należy trzynawowy gotycki kościół św. Jana Chrzciciela. Sklepienie chóru i kaplicy zostało ukończone w 1503 roku przez koszyckiego mistrza Nicholasa Krompholza. Ołtarz główny i niektóre rzeźby zostały wykonane przez mistrza Pawła z Lewoczy (oryginalny ołtarz znajduje się w Budapeszcie). Kościół NMP był oryginalnie gotycką kaplicą cmentarną z 1375 roku. Został rozbudowany w 1484 roku, a w XVII wieku przebudowany w stylu barokowym. W latach 1740–1920 służył jako kościół zakonu pijarów. Na początku XIX wieku poza murami miasta zbudowano dwa kościoły ewangelickie bez wież jako tzw. kościoły tolerancyjne (czyli budowane po wydaniu przez cesarza Józefa II tzw. paktu tolerancyjnego). Greckokatolicka cerkiew Najświętszego Serca Pana Jezusa, zbudowana w 1901 roku, została podniesiona do rangi sanktuarium diecezjalnego w 1999 roku. Układ urbanistyczny średniowiecznego Sabinowa zachował się w stanie niemal nienaruszonym. Jego wartość podnosi dodatkowo pas murów miejskich. Początki umocnień sięgają XV wieku. Niektóre części zachowały się do dziś, dwie baszty odbudowano, a cztery zostały niemal doszczętnie zniszczone. Przed budynkiem jednego z urzędów odkryto pozostałości południowej bramy.
Na cmentarzu miejskim można znaleźć groby wybitnych osobistości, takich jak poeta Bohuš Nosák-Nezábudov, prozaiczka Jolana Cirbusová, malarz Ernest Stenhura.
