Cerkiew św. Michała Archanioła, jak wynika z datowania na portalu, została zbudowana w 1777 roku. Ma konstrukcję trójdzielną, zrębową, od zewnątrz pokryta deskowym szalunkiem. Stoi na podwyższonym kamiennym fundamencie, który wyrównuje spadek terenu w kierunku zachodnim. Wejście do przedsionka znajduje się od zachodu. Szczególną cechą jest nakładanie się połaci dachowych między wieżą a nawą oraz między nawą a prezbiterium. Cerkiew przebudowana w 1902 roku oraz w latach 1946–1947. Obecny wygląd jest wynikiem prac remontowych przeprowadzonych w latach 2001–2002. Wewnątrz znajdują się cztery rokokowe lichtarze z drugiej połowy XVIII wieku.
Przedsionek (inaczej babiniec) tworzy część podwieżową, która jest harmonijnie wkomponowana w drewnianą bryłę. Wieża i trzyczęściowa czteroboczna iglicowa ścięta kopuła nad prezbiterium i nawą zwieńczone są małymi barokowymi cebulastymi hełmami, na których umieszczono kute metalowe krzyże. Dach namiotowy budowli i wieża kryte są gontem. Zrąb i dwie górne kondygnacje wieży pokryte deskowym szalunkiem.
Ikonostas pochodzi z drugiej połowy XVIII wieku. Jest on drewniany, polichromowany, z czteroma rzędami ikon i carskimi wrotami zdobionymi rzeźbieniami i malowidłami. Niektóre ikony pochodzą z XVII wieku.
W pierwszym, głównym rzędzie znajdują się ikony św. Mikołaja, biskupa, patrona Kościoła Wschodniego, Matki Bożej Hodegetrii, wskazującej drogę w typie greckiej stojącej Madonny z Dzieciątkiem siedzącym na lewej ręce, Chrystusa Nauczyciela i św. Michała Archanioła. Wrota diakońskie wrota nie mają skrzydeł. Dwuskrzydłowe carskie wrota mają sześć medalionów, na których przedstawiono czterech ewangelistów i sceny Zwiastowania. W drugim rzędzie znajdują się przedstawienia głównych świąt greckokatolickich, a pośrodku ikona Ostatniej Wieczerzy. Trzeci rząd składa się z ikon apostołów z ikoną Chrystusa Pantokratora pośrodku. Chrystus prawą ręką błogosławi ludziom, a nad głową ma aureolę. Czwarty rząd składa się z dziesięciu medalionów przedstawiających proroków. Na szczycie ikonostasu znajduje się ikona Ukrzyżowania. Po bokach – postaci Matki Boskiej i św. Jana Ewangelisty. Jest tu też XVI-wieczna ikona św. Mikołaja, biskupa, patrona Kościoła Wschodniego.
Na ołtarzu ozdobionym ornamentem o cechach ludowych znajduje się skrzynkowe tabernakulum oraz ikona Ukrzyżowania. Ciekawe są też ikony Veraikon, rzekomy odcisk twarzy Chrystusa na płóciennej chuście, przedstawienia św. Michała i św. Mikołaja z XVII wieku.
Świątynia pierwotnie miała trzy dzwony, z których jeden ważył 200 kg. W 1915 roku władze węgierskie kazały zdjąć dwa dzwony, najmniejszy i największy, a następnie wykorzystały je do celów wojskowych. Dziś na wieży zawieszone są trzy dzwony, z czego jeden z 1759 roku. W latach dwudziestych XX wieku mieszkańcy urządzili zbiórkę na pozostałe dwa dzwony.
