Wieś Brezovica leży w dolinie Torysy, pod wschodnimi stokami Gór Lewockich. Wieś powstała przy dawnym szlaku prowadzącym z Szarysza na Spisz, zwanym w źródłach „Via Magna”, czyli duża droga. Gdy z czasem powstały wsie Tichý Potok i Blažov z przyległymi osadami Dolina, Čertež i Ždiar, w Brezovicy powstało skrzyżowanie, które przyczyniło się do rozwoju miejscowości jako osady targowej. Mieszkańcy trudnili się kołodziejstwem, ciesielstwem i produkcją narzędzi drewnianych. We wsi znajdowało się aż siedem dworów i renesansowy pałac z XVII wieku, a także synagoga. Był to budynek o konstrukcji zrębowej, zbudowany najpewniej po wydaniu tzw. patentu tolerancyjnego Józefa II. Dokładny rok budowy i zburzenia synagogi nie jest znany, ale prawdopodobnie stała już na przełomie XVIII i XIX wieku. Zanikła tuż po II wojnie światowej, kiedy przez krótki czas służyła jako stodoła do przechowywania siana. We wsi mieszkała liczna społeczność żydowska, o czym świadczy stosunkowo duży cmentarz żydowski. Żydzi przybyli tu w drugiej połowie XVIII wieku z polskiej Galicji. Populacja dosyć szybko się rozrastała. Po pewnym czasie Brezovica stała się siedzibą rabinatu żydowskiego. W 1904 roku żyło tu około dwustu szesnastu Żydów, mniejsze gminy żydowskie były obecne także w miejscowościach Blažov, Dolina, Tichý Potok, Nižný Slavkov, Vysoka i Brezovička. Poza jesziwą, którą ukończyło wielu znakomitych rabinów, sławę synagodze przynosiła także szkoła ucząca wybranych rzemiosł.
