Losy Preszowa w XVII–XVIII wieku były silniej niż w jakimkolwiek innym mieście wschodniej Słowacji związane z potężnym rodem Rakoczych i jego wybitnymi postaciami. Pałac Rakoczych powstał w wyniku przebudowy dwóch kamienic, z których jedna należała do księgarza Gašpara Güttlera. Pod koniec XVI wieku Zygmunt Rakoczy postanowił je kupić i przebudować na reprezentacyjny pałac. Przebudowa miała miejsce na początku XVII wieku. Dodano wówczas charakterystyczną fasadę z wykuszami. Była ona zwieńczona attyką złożoną z kombinacji szczytów, łuków i ślepych arkad. Renesansowy pałac usytuowany w najlukratywniejszej lokalizacji w czasie swojego powstania w XVI wieku zyskał sławę najpiękniejszego pałacu miejskiego Górnych Węgier. Jego elegancka architektura i bogate zdobienia, a także subtelna dekoracja sgraffitowa do dziś są dumą ulicy Hlavnej i jednym z najświetniejszych zachowanych przykładów renesansowej architektury miejskiej na Słowacji. Rodzinie Rakoczych udało się stworzyć prawdziwy klejnot miejskiej architektury renesansowej.
Historia pałacu nieodłącznie wiąże się z podpisaniem tzw. pokoju preszowskiego pomiędzy księciem Siedmiogrodu Jerzym I Rakoczym a cesarzem Ferdynandem II w 1633 roku oraz powstaniami antyhabsburskimi, kiedy to pałac, po 1701 roku, stał się aresztem domowym Franciszka II Rakoczego, który był przywódcą powstańców. Po 1711 roku pałac został skonfiskowany i kilkukrotnie zmieniał właścicieli. W XVIII wieku skrzydło dziedzińcowe zostało przebudowane w stylu barokowym. W XIX wieku budynek miał wielu właścicieli lub najemców, którzy adaptowali przestrzenie pałacowe na pomieszczenia handlowe i warsztaty. Gruntowny remont pałacu, dzięki któremu udało się przywrócić jego pierwotny, renesansowy wygląd, zakończony odnowieniem sgraffitowej dekoracji fasady, przeprowadzono w latach 50. XX wieku. Pałac jest obecnie siedzibą muzeum (Krajské múzeum).
Pałac Rakoczego leży na Szaryskim Szlaku Zamkowym.
