Bardejów powstał na planie nieregularnej szachownicy. Podstawowy układ urbanistyczny złożony jest kwartałów tworzonych przez kamienice i podzielonych regularną siatką ulic dochodzących do rynku. Serce miasta stanowi prostokątny plac z bokami o długości 260 i 80 metrów. Plac ten z trzech stron otoczony jest 46 kamienicami zbudowanymi na charakterystycznych wąskich średniowiecznych działkach prostopadłych do placu. Północną część domyka dominanta, którą jest gotycki kościół parafialny św. Idziego, połączony ścianą z miejską szkołą humanistyczną. Przeciwwagą dla świątyni jest centralnie położony reprezentacyjny wczesnorenesansowy budynek ratusza. Przez plac przebiegała niegdyś główna arteria komunikacyjna łącząca Dolną Bramę i Górną Bramę. Wszystkie ważne ulice historycznego centrum zbiegają się na głównym placu miasta. W średniowieczu sam plac miał charakter handlowy. Odbywały się tutaj jarmarki organizowane na podstawie otrzymanych przywilejów. Jednym z najważniejszych przywilejów było prawo do organizowania corocznego ośmiodniowego jarmarku. Przywilej ten został nadany w 1320 roku przez króla Karola I Roberta. Nawierzchnię placu pierwotnie stanowiły tzw. kocie łby osadzone w warstwie piasku. W latach 1963–1966 zastąpiono je brukiem wykonanym z okrągłych kamieni, które ułożono w betonowym podłożu.
