Ličartovce należą do starych słowackich osad sprzed IX – XI wieku.
Dominantą wsi był i pozostaje historyzujący kasztel, który powstał w wyniku przebudowy i rozbudowy pierwotnego budynku wzniesionego przez miejscowych właścicieli ziemskich, z barokowo-klasycystyczną fasadą i płaskorzeźbą podwójnego herbu z rokiem 1736. Według inwentarza izby węgierskiej z 1699 roku tutejsza posiadłość została zbudowana na wzgórzu, z dwiema dwukondygnacyjnymi wieżami skierowanymi na północ. Wieże miały sklepienia, a na każdej z ich kondygnacji znajdował się jeden pokój. W pokoju mieszczącym się w wieży zorientowanej na wschód umieszczono prosty, gliniany piec, okna zaś miały drewniane ramy ze szklanymi wypełnieniami. W zachodniej części znajdowała się czwarta wieża, której górny dach, a zarazem sklepienie górnej kondygnacji, zostały uszkodzone. Był tam również średniej wielkości piec oraz trzy okna, które od zewnątrz zostały wyposażone w metalową kratę. Piąta wieża zorientowana była na zachód.
Prawdopodobnie z posiadłością związane były inne murowane dwukondygnacyjne budynki, w których znajdowała się kaplica, kuchnia, dom młynarza i stajnie dla koni. Wokół był duży ogrodzony sad z suszarnią śliwek pośrodku. Przy wyjściu znajdowało się pięćdziesiąt uli. Na terenie posiadłości mieszkał też rzemieślnik zajmujący się obróbką drewna i znajdowały się zabudowania folwarczne. W XVIII wieku majątek został skonfiskowany przez Franciszka II Rakoczego i przeszedł na własność Juliany Medňanskiej, wdowy po generale de Renand.
Obok kasztelu znajdował się park przyrodniczo-krajobrazowy z historycznym drzewostanem z pierwszej połowy XIX wieku, który już wcześniej został przeprojektowany. Na dziedzińcu znajduje się cenna neoklasycystyczna secesyjna rzeźba z Zurychu przedstawiająca Vesnę.
Podczas II wojny światowej (w 1944 roku) w rezydencji mieścił się niemiecki sztab generalny. Zaraz po zakończeniu wojny majątki zostały rozparcelowane. Ostatnim właścicielem majątku był doktor Dezider Piller. Las i budynek zostały później przejęte przez państwo, a grunty orne o powierzchni 240 ha przekazano zarówno deputatnikom, jak i chłopom małorolnym.
Następnie sam budynek został wyremontowany i otwarto w nim lecznicę, a następnie szpital. W 1954 roku znajdował się tu oddział psychiatryczny dla mężczyzn, później dla kobiet. W latach 70. okazał się jednak niewystarczający, dlatego w ciągu dwóch lat zbudowano nowy pawilon. Z biegiem czasu szpital został przeniesiony do nowej siedziby w Preszowie. Otaczający park został częściowo zniszczony przez budowę nowego domu opieki społecznej w bezpośrednim sąsiedztwie kasztelu i znajduje się w rękach prywatnych.
Kasztel w Ličartovcach leży na Szaryskim Szlaku Zamkowym.
INFORMACJE: Kasztel jest własnością prywatną, dlatego prosimy o uszanowanie tego faktu. Można go zobaczyć na niewielkim wzniesieniu nad wsią, w pobliżu stacji kolejowej.
