Miejscowość Tichý Potok leży we wschodniej części Gór Lewockich, w górnej części doliny rzeki Torysy, na wysokości 520 m n.p.m. Niektóre tereny należące do wsi znajdują się nawet na wysokości 1090 m n.p.m.
Pierwsza wzmianka o wsi pochodzi z wykazu miejscowości żupy szaryskiej z 1427 roku. Stwierdza się w nim, że wieś należała do rodziny szlacheckiej z Brezovicy. Dokumenty z tego okresu wymieniają wieś pod nazwą Stelbach lub Stillbach. Jest to oryginalna niemiecka nazwa oznaczająca „cichy potok” utworzona przez właścicieli wsi, szlachciców pochodzenia spisko–niemieckiego. Mieszkańcy przekształcili pierwotną nazwę na Štelbach. We wsi znajduje się zachowana chata zrębowa, w której mieści się muzeum rusińskiej kultury ludowej.
Wieś położona jest u stóp Gór Lewockich, w których znajduje się rezerwat przyrody Bišar o powierzchni 1,6741 ha. Wystarczy wyruszyć czerwonym szlakiem ze wsi, by odkryć zachwycające zakątki regionu Szarysz. Idąc szlakiem dotrzesz do urzekających łąk, na których znajdują się stodoły na siano. W gwarze szaryskiej miejsce to znane jest jako „Štelbašské šeniky” i służyło niegdyś do przechowywania siana bezpośrednio na górach. Podobnych miejsc były dziesiątki. Były one rozsiane po łąkach, ale z czasem wiele z nich odeszło w niepamięć. Zarosły leszczyną albo uległy niszczącemu działaniu czasu. Przynajmniej kilka ocalałych obiektów uchronili przed zniszczeniem działacze ze stowarzyszenia na rzecz ochrony przyrody „VLK”.
Obecnie najłatwiej dostępne i prawdopodobnie najlepiej zachowane są obiekty w lokalizacji Lazurka lub Ladzirka (Lazisko). W przeszłości łąki górskie były koszone, co zapobiegało ich zarastaniu i miało korzystny wpływ na tworzenie się specyficznych zbiorowisk roślinnych. I właśnie to było impulsem do utworzenia rezerwatu Bišar w 1979 roku. Głównym celem była ochrona rzadkiej lilii bulwkowatej (Lilium bulbiferum) w zbiorowiskach górskich łąk kwietnych. Każdy z obiektów ma wymiary około trzech na cztery metry. Ściany nie miały zabezpieczać przed wiatrem. Z tego powodu między deskami są duże szczeliny służące do wentylacji. To ze względu na pierwotny cel, jakim było przechowywania siana. Dachy są wykonane z drewna i co prawda chronią przed deszczem, ale prawdopodobnie nie są niezawodne. Podłoga to po prostu ubita ziemia (klepisko), prawdopodobnie z domieszką siana.
W pobliżu tego miejsca znajduje się dosyć obfite źródło. Można je znaleźć spoglądając na południowy wschód z porośniętego łąką górskiego grzbietu, w stronę majaczącej w lesie chaty. Roztacza się stąd wspaniały widok na górskie łąki i stodoły.
