Wzgórze Hradová hora często jest wymieniane w związku ze wsią Šarišské Sokolovce. Do 1948 roku znane było pod nazwą Tolčemeš. W IX i X wieku w miejscu tym znajdował się potężny słowiański gród położony u podnóża Gór Czerchowskich, na wysokości 871 m n.p.m.
Grodzisko w pobliżu miejscowości Šarišské Sokolovce zostało odkryte przez J. Macáka. Gród zbudowano w najwyższym punkcie stromego grzbietu Lazíky, rozciągającego się między dwiema dolinami (Bernátske údolie i Bodovské údolie) w kierunku północ-południe, na wzgórzu przypominającym kształtem stożek. Powstał on w IX wieku, a ponieważ chroniły go gęste lasy, grodzisko dobrze się zachowało. Umocnienia pierwotnego grodu były przebudowywane aż uzyskały postać czterech potężnych wałów otaczających całe wzgórze. Wały były budowane stopniowo. Jako pierwszy, już w IX wieku, powstał wał przedgórza. Kolejne były budowane w X wieku. Wtedy też powstał wał dzielący całe przedgórze na dwie części. Gród przybrał postać mniejszego akropolu z bardziej wyrazistym wierzchołkiem. Najprawdopodobniej znajdował się tu ośrodek administracyjny, z którego zarządzano określonym obszarem. Miał on chronić społeczność przed najazdami wojowniczych kohort madziarskich w Kotlinie Karpackiej. Przez ponad tysiąc lat okolica zmieniła się nie do poznania.
Ze względu na swoją lokalizację i ufortyfikowanie, grodzisko jest jednym z klasycznych przykładów grodu słowiańskiego we wschodniej Słowacji. Grodzisko zajmuje obszar o bokach maksymalnie 253 na 125 metrów. Do północno-wschodniego łuku wału przylega łąka, która łagodnie opada w kierunku zachodnim. W trakcie prowadzonych badań mniej więcej pośrodku łąki stwierdzono na powierzchni ciemną warstwę kulturową. Przekrój przez wał wykazał, że był on usypany z gliny i kamieni. Kamień został użyty głównie w celu wzmocnienia przed osuwaniem się ziemi do rowu. Nowością w systemie konstrukcyjnym nasypu było odkrycie śladów zwęglonego drewna wraz z niewielkim pasem wypalonej na czerwono gliny. System nasypu wału, znalezione odłamki, żelazna strzała ze skrzydłami i pozostałości innej strzały dowodzą, że najpewniej wał został zbudowany przez Słowian w młodszym okresie. Zachowane pozostałości zwęglonego drewna w konstrukcji wału, odłamki z wczesnej epoki brązu, rzadki odłamek słowiański i żelazna włócznia w kształcie liścia pozwalają stwierdzić, że został on zbudowany przez ludność osiadłą na akropolu przed X wiekiem, aby uniemożliwić dostęp do akropolu od północnego zachodu.
Na wzgórzu odkryto też fragmenty ceramiki. Najstarszy materiał we wschodniej Słowacji znaleziony w trakcie dotychczasowych badań pochodzi ze starszej fazy młodszej epoki brązu i można go przypisać do kultury gawskiej, która dotarła tutaj z południa. Naczynia prawdopodobnie były już wykonywane na szybciej obracającym się kole, o czym świadczą głównie drobne poziome pociągnięcia lub rowki w powłoce odłamków.
Wśród znalezionych przedmiotów żelaznych niewątpliwie najciekawszym i najważniejszym jest fragment krzesiwa stalowego o skomplikowanym kształcie z potrójnie zakrzywionymi ramionami, o długości 8,6 cm i szerokości 3,6 cm. Krzesiwo jest zupełnie innego typu niż dotychczasowe znaleziska grobowe z okresu słowiańsko-awarskiego i staromadziarskiego we wschodniej Słowacji.
Znalezione kawałki węgla drzewnego z warstwy kulturowej odsłoniętej poza wałem grodu zostały określone przez E. Krippela z Instytutu Geologicznego im. Dionýza Štúra w Bratysławie jako pochodzące z wiązu (Ulmus) w dwóch przypadkach, a w jednym przypadku z buku (Fagus). Odkrycie to jest szczególnie ciekawe, ponieważ wzgórze i jego okolice obecnie porasta przede wszystkim grab.
Jest to jedyny gród dawnych Słowian o tak ogromnych rozmiarach we wschodniej Słowacji. Grodzisko powinno być świętym miejscem dla całej wschodniej Słowacji, podobnie jak dla Słowacji świętymi są lokalizacje Devín czy Zobor koło Nitry.