W pierwszym trzydziestoleciu XIX wieku nad rzeką Topľą zbudowano drewniany most, masywne dzieło o długości 90 metrów. Został on zniszczony pod koniec II wojny światowej. I w tym miejscu zaczyna się historia największego wiaduktu łukowego w Europie Środkowej.
Najdłuższy most kolejowy
Hanuszowski wiadukt ma 390 metrów długości i jest najdłuższym mostem kolejowym zbudowanym w łuku na Słowacji i w całej Europie Środkowej. Ma konstrukcję kratownicową i dziewięć przęseł opartych na filarach. Stanowił część pięćdziesięciokilometrowej linii kolejowej Preszów – Strážské i był jednym z czterech wiaduktów kolejowych o łącznej długości 946,92 metra. Linia ta miała strategiczne znaczenie, ponieważ do czasu jej powstania region Zemplin miał połączenie kolejowe tylko przez terytorium Węgier.
Na wysokości 40 metrów
Wiadukt składa się z dziewięciu stalowych konstrukcji kratownicowych i betonowych filarów z kamiennym obkładem. Płyta mostu była oryginalnie nakryta dębowymi deskami, z czasem zastąpiono je blachą ryflowaną. Tor prowadzony po wiadukcie w najwyższym punkcie znajduje się na wysokości 40 metrów terenem. Niweleta toru wznosi się o 10‰, a fundamenty filarów sięgają podobno tak głęboko, jak część nadziemna. W granicach miasta znajdują się cztery inne mosty. Jeden nad doliną Hrabovec, drugi tuż za stacją kolejową w dolinie Hlibovec, a trzeci między stacją Bystré a rozjazdem Pavlovce. Wszystkie wiadukty mają status narodowych zabytków kultury.
