„Sklep przy głównej ulicy” (słow. Obchod na korze) to czechosłowacki film wyreżyserowany przez Jana Kadára i Elmara Klosa nakręcony w 1964 roku na podstawie opowiadania Ladislava Grosmana. W 1966 roku obraz zdobył Oscara w kategorii filmów nieanglojęzycznych.
Akcja filmu toczy się w czasie II wojny światowej w małym miasteczku Pierwszej Republiki Słowackiej, marionetkowego państwa uzależnionego od Rzeszy. Stolarz Tóno Brtko, uczciwy i przyzwoity człowiek, za namową żony i wysoko postawionego szwagra przejmuje sklep leciwej pani Lautmannovej. Mimo że sklep jest nierentowny, Brtko utrzymuje, że skrupulatnie realizuje antysemickie przepisy. Starsza pani troszczy się o Tóna jak o syna, a on pomaga jej jak tylko może. Pewnego dnia jednak wszyscy żydowscy mieszkańcy otrzymują nakaz deportacji. Wszyscy z wyjątkiem pani Lautmannovej. Początkowo Tóno próbuje ją ukryć, wreszcie jednak przekonuje ją, by sama się zgłosiła. Presja wydarzeń doprowadza Tóna Brtka do sytuacji granicznej.
W 1966 roku film zdobył Oscara w kategorii najlepszy film nieanglojęzyczny, a rok później Ida Kamińska otrzymała nominację do Oskara w kategorii najlepsza aktorka pierwszoplanowa i specjalne wyróżnienie na festiwalu w Cannes. Twórcy zostali obsypani nagrodami, wśród których były nagroda państwowa im. Klementa Gottwalda dla J. Kadára, E. Klosa, I. Kamińskiej i J. Kronera, nagroda nowojorskich krytyków filmowych, nagroda David di Donatello dla najlepszego filmu zagranicznego 1966 roku oraz nagroda czechosłowackich krytyków filmowych.
W Sabinowie powstał szlak filmowy nawiązujący do „Sklepu przy głównej ulicy”. Znajduje się na nim jedenaście tablic zainstalowanych w miejscach, w których kręcono pierwszy czechosłowacki film nagrodzony Oscarem.
Wystarczy zeskanować kod QR umieszczony na tablicy informacyjnej za pomocą aplikacji w telefonie, a konkretna scena wyświetli się na ekranie. Teksty w języku słowackim, niemieckim i angielskim oraz w innych wersjach językowych opowiadają o miejscach, w których stała kamera w trakcie nakręcania. Dzięki rozwojowi technologii możemy przenieść się na chwilę w czasy, w których film powstawał i poczuć atmosferę na planie filmowym, a poniekąd także przeżyć humanistyczne przesłanie filmu. Projekt ma potencjał przyciągnięcia turystów do Sabinowa i kształtowania poczucia lokalnego patriotyzmu. Może to być także swoisty kodeks moralny i etyczny. Projekt przedstawia go w taki sposób, byśmy zrozumieli lekcję, jaką daje nam historia i nie dopuścili do tego, by się ona powtórzyła.
